سطح توسعه صنعتی روستایی

نابرابری سطح درآمدی

ثروت و دارایی روستاییان

توسعه بنگاه­ها و بخش خصوصی

توریستی بودن سکونتگاه

موقعیت
مکانی- فضایی

حوزه نفوذ و حوزه تاثیر

موقعیت مکانی مناسب مقیاس

مساحت روستا

تراکم جمعیتی

توسعه کالبدی

ارائه خدمات عمومی

کیفیت زیرساختها

موفقیت مدیریت محلی متاثر از عواملی متعدد مانند پاسخگویی، مشارکت، ویژگی­های فردی مسئولان (نظیر دهیاران) و سرمایه ­اجتماعی است. این عوامل ارتباط نزدیکی با حکمروایی روستایی دارند. بنابراین، نیاز است تا الگویی مناسب برای حکمروایی شایسته در مدیریت روستایی به عنوان مبنایی برای سیاستگذاری و برنامه‌ریزی، اجرا، کنترل و نظارت معرفی شود.

۲-۳- حکمروایی شایسته در مدیریت روستایی
۲-۳-۱- تعریف حکمروایی شایسته
یکی از رویکردهای جدید حکمروایی، حکمروایی شایسته نام دارد که در سه سطح محلی، ملی و فرا ملی کاربرد دارد. در سطح محلی، روستا و شهر را شامل می­ شود. در واقع حکمروایی شایسته یکی از الگوهای حکمروایی است که مدیریت روستا با بهره گرفتن از آن می ­تواند راحت­تر به اهداف و برنامه‌های از پیش تعیین شده دست یابد. به منظور نیل به توسعه روستایی با مدیریت قوی، الگوی حکمروایی شایسته سودمند جلوه‌گر می‌شود (دادورخانی و همکاران، ۱۳۹۰ به نقل از UNDP). حکمروایی شایسته یک جز ضروری برای نیل به رشد و توسعه پایدار و منصفانه است.
واژه حکمروایی شایسته اولین بار در سال ۱۹۷۹ توسط ویلیام­سون در ادبیات اقتصادی به کار برده شد (دادورخانی و همکاران، ۱۳۹۰). سال ۲۰۰۰ رهبران کشورهای جهان طی قطعنامه­ای، حکمروایی شایسته را به عنوان راهبردی برای کاهش فقر و بهبود کیفیت زندگی مورد پذیرش قرار دادند؛ تا رویکردی نوین برای مقابله با پدیده فقرا ارائه دهند (دادورخانی و همکاران، ۱۳۹۰).
طبق تعریف کارلیک^[۴] حکمروایی شایسته به معنای مدیریت کارآمد امور عمومی از راه برپا کردن یک حکومت و قواعد مشروع و قانونی در راستای پیشبرد ارزش­های اجتماعی افراد و گروه­ ها است (سردارنیا، ۱۳۹۰).
براساس تجربه بانک جهانی حکمروایی شایسته این­گونه تعریف شده است: حکمروایی شایسته در نتیجه سیاست­گذاری پیش‌بینی‌پذیر، آزاد و ارشادی با یک ساختار اداری آکنده از خصلت­های حرفه­ای، ابزار قوه مجریه برای پاسخگو کردن دولت در مقابل اقدامات خود، مشارکت وسیع جامعه مدنی در فعالیت‌های عمومی، و تمام رفتارهایی که تحت لوای قانون انجام می‌شود، تجسم می‌یابد (Kaufman, 1999).
اتحادیه اروپا حکمروایی شایسته را اینگونه تعریف نموده است: مدیریت شفاف و پاسخگو با هدف نیل به توسعه اقتصادی و اجتماعی و عادلانه و پایدار. کمیسیون اروپا^[۵] تصریح کرده است که حکمروایی شایسته، متضمن این موضوع است که سیاستمداران و سازمان­ها به حقوق بشر، اصول دموکراسی و حاکمیت قانون، احترام بگذارند (Otto Sano, 2002).
حکمروایی شایسته با وجود ویژگی­ها و شاخص­ های آن، نیازمند دولتی است که زمینه­ ساز تحقق مشارکت سایر بخش­ها در توسعه باشد. در الگوی جدید، دولت باید ثبات و پایداری در جامعه ایجاد کند، چارچوب­های قانونی مناسب و اثربخش برای فعالیت بخش عمومی و خصوصی وضع کند و ثبات و عدالت در بازار ایجاد کند، نقش میانجی در مصالح عمومی و اثربخشی و پاسخگویی در ارائه خدمات عمومی داشته باشد (قلی­پور، ۱۳۸۳ به نقل از UNDP).