شکل ۵-۱۴) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T5
شکل ۵-۱۵) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T5
شکل ۵-۱۶) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T6
شکل ۵-۱۷) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T6
شکل ۵-۱۸) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T7
شکل ۵-۱۹) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T7
شکل ۵-۲۰) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T8
شکل ۵-۲۱) تاریخچه جابه جایی افقی قائم کنترلی در مدل T8
۵-۲-۴-۱ بررسی میزان تحکیم خاک رسی و نوع زلزله و فاصله سنگ بستر تاتونل در تاریخچه جا به جایی
در این حالت با مقایسه نمودار های تاریخچه جابه جایی در نقاط کنترل مدل های مربوط به خاک رسی (T9 تا T16) به بررسی اثر میزان تحکیم، نوع زلزله و فاصله سنگ بستر تا تونل می پردازیم.

شکل ۵-۲۲) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T9
شکل ۵-۲۳) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T9
شکل ۵-۲۴) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T10
شکل ۵-۲۵) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T10
شکل ۵-۲۶) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T11
شکل ۵-۲۷) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T11
شکل ۵-۲۸) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T12
شکل ۵-۲۹) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T12
شکل ۵-۳۰) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T13
شکل ۵-۳۱) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T13
شکل ۵-۳۲) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T14
شکل ۵-۳۳) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T14
شکل ۵-۳۴) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T15
شکل ۵-۳۵) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T15
شکل ۵-۳۶) تاریخچه جابه جایی افقی نقاط کنترلی در مدل T16
شکل ۵-۳۷) تاریخچه جابه جایی قائم نقاط کنترلی در مدل T16
با بررسی و مطالعه تاریخچه جابه جایی نقاط کنترل مربوط به مدل های مختلف موارد زیر قابل استحصال است.
الف- با افزایش عمق سنگ بستر جابه جایی افقی نقاط کنترل در اثر جابه جایی سنگ بستر کاهش می­یابد. البته این امر در مورد زلزله Chi Chi در خاک رسی محسوس تر از خاک ماسه ای است، اما در زلزله Northridge چه در خاک ماسه ای و چه در خاک رسی این امر به خوبی قابل مشاهده است. به عنوان مثال می‌توان به نتایج مدل‌های T5 و T7 برای زلزله Northridge، T10 و T12 برای زلزله (Chi Chi) اشاره کرد.

ب- با افزایش مدول الاستیسیته خاک و حرکت از ماسه معمولی به ماسه متراکم جابه جایی نقاط کنترل در اثر زلزله کاهش می یابد و اما این امر در رس ها کمتر مشهود است. برای مثال به مدل های T1 و T5 توجه کنید.
ج-جابه جایی قائم در نقاط کنترلی در اثر زلزله Chi Chi به مراتب از جابه جایی قائم در اثر زلزله Northridge کمتر است.
ج-با بررسی جابه جایی قائم در نقاط A و B آنچه در تمامی نمودارها مشهود است این است که جابه جایی قائم نقطه B نسبت به A بیشتر است که بیانگر پدیده طاق زدگی است. این امر در خاک های ماسه ای بسیار محسوس تر از خاک های رسی است. مثلا این پدیده در مدل T1 برای خاک ماسه ای و T9 برای خاک رسی قابل مشاهده است.
منابع
۱- Peck, R. B. (1969), “Deep Excavations and Tunneling in Soft Ground,” 7th ICSMFE, State-of-Art Volume, pp. 225-290.
۲- Sloan, S.W. and Asaadi, A.(1993)-“Stability of shallow tunnel in soft ground”. Predictive Soil Mechanics. Proceeding of Wroth Memorial Symposium, PP 644-663.
۳- Terzaghi, K., Peck, R. B., and Mesri, G. 1996. “Soil Mechanics in Engineering Practice, 3rd ed.”, Wiley, New York
۴- Wang, W. (1979). “Some finding s in soil liquefaction”. Water Conservancy and Hydroelectric Power Research Institute, Peking,China.
۵- اجل لوئیان، ر.، دادخواه، ر .(۱۳۸۸). زمین شناسی مهندسی در تونل‌ها، تهران: انتشارات فرهیختگان.
۶- Balla, A. (1961), “The Resistance to Breaking Out ofMushroom Foundations for Pylons,” 5th ICSMFE, vol. 1, pp. 569-576.
۷- Choi, J. S., J. S. Lee and J. M. Kim, (2002). “Nonlinear earthquake response analysis of 2-D underground structures with soil-structure interaction including separation and sliding at interface”, ۱۵ ASCE Engineering Mechanics Conference.
۸- Wolf, J. P., (1985). “Dynamic soil structure interaction”, New Jersey, Prentice-Hall.
۹- احمدی، م. م.، احسانی، م، .(۱۳۸۷). بررسی عددی پاسخ دینامیکی خاک های رسی، چهارمین کنگره ی ملی مهندسی عمران، تهران: دانشگاه تهران.
۱۰- Lysmer, J. and R. L. Kuhlemeyer, (1969). “Finite dynamic model for infinite media”, Journal of the Engineering Mechanics Division, Proc. ASCE, Vol. 95, No. EM4, pp. 859-876.
۱۱- Medina, F. and R. L. Taylor, (1983). “Finite element techniques for problems of unbounded domains”, International Journal for Numerical Methods in Engineering, Vol. 19, pp. 1209-1226.
۱۲- Mesquita, E. and R. Pavanello, (2005). “Numerical methods for the dynamics of unbounded domains”, Computational & Applied Mathematics.
۱۳- Nielson, A. H., (2006). “Absorbing boundary conditions for seismic analysis in ABAQUS”, ABAQUS Users’ Conference.
۱۴- PLAXIS8 software Dynamics manual.
۱۵- Mair, R.J., Gunn, M.J. and O’Reilly, M.P. (1981). Ground movements around shallow tunnels in soft clay.Proc. 10th ICSMFE, Vol. 1, Stockholm, 15-19 June. Rotterdam: Balkema, 323-328.
۱۶- Rowe, R.K., Lo, K.J. and Kack, G.J. (1983). A method of estimating surface settlement above tunnels
۲۲- مدنی، ح .(۱۳۷۷). تونل سازی، ج اول(حفاری و اجرا)، تهران: انتشارات دانشگاه صنعتی امیرکبیر.

پیرازین آمید ((PZA یک آنالوگ نیکوتین آمید است که اولین بار در سال ۱۹۵۲ به عنوان یک داروی ضد توبرکلوزیس شناخته شد. این دارو مسئول کشتن باسیل توبرکل در فاز اولیه درمانی است و آنزیم­ های موثر در سنتز اسید چرب را در این باکتری مورد هدف قرار می­دهد (Giannoni F. et al., 2005)با این حال در دو روز اول درمان این دارو بر روی باسیل­های تند رشد نقش باکتری کشی ندارد (Zhang Y. et al., 1995 ; (Zhang Y. et al., 1999). PZA از طرف دیگر فعالیت استرلیزینگ موثری داشته و در رژیم درمانی کوتاه مدت از ۶ تا ۱۲ ماه مورد استفاده قرار می­گیرد. پیرازین آمید در ابتدا به صورت یک پیش دارو وجود داشته که به وسیله پیرازین آمیداز (Pzase) کد شده بوسیله ژن pncA به فرم فعال پیروزینوئیک اسید (POA) تبدیل می­ شود. فعالیت پیرازین آمید کاملا منحصر به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است و بر روی سایر مایکوباکتری­ها تاثیری ندارد. مایکوباکتریوم بوویس بطور طبیعی به پیرازین آمید مقاوم است که ناشی از یک موتاسیون نقطه­ای CG منحصر به فرد در کدون ۱۶۹ ژن pncA است. این دارو تنها در PH اسیدی بر ضد مایکوباکتریوم توبرکلوزیس فعال است. زمانی که مقدار POA در سیتوپلاسم در اثر یک پمپ غیر موثر افزایش می­یابد، PH داخل سلولی کاهش یافته، تاحدی که مسیر سنتز یک اسید چرب حیاتی برای باکتری را غیر فعال می­ کند .(McClatchy J.K. et al., 1981) نشان داده شده مقاومت به پیرازین آمید در اثر تغییرات نوکلئوتیدی متنوعی در طول ژن pncA به وقع می­پیوندد. با این حال ایزوله­های مقاوم به پیرازین آمید بدون موتاسیون در ژن pncA مشاهده شده که مکانیسم دیگری که ممکن است در مقاومت به پیرازین آمید درگیر باشد را پیشنهاد می­ کند. علاوه بر این همه موتاسیون­ها با مقاومت به پیرازین آمید مرتبط نیست. به عبارت دیگر پیچیدگی مقاومت به پیرازین آمید باعث توسعه روش­های مولکولی برای تشخیص سریع را دچار مشکل کرده است.

۲-۱۴-۴. مقاومت به اتامبوتول
اتامبوتول ( (EMBداروی خط اول دیگری است که در ترکیب با داروهای دیگر استفاده می­ شود و مخصوص مایکوباکتریاهاست.EMB یک آرابینوزیل ترنسفراز (embB) درگیر در بیوسنتز دیواره سلولی را مهار می­ کند .(Alcaide F. et al., 1997)تلنتی سه ژن emb CAB که آنزیم­ های همولوگ آرابینوزیل ترنسفراز درگیر در مقاومت اتامبوتول را کد می­ کند شناسایی کرد. مطالعات متعددی وقوع ۵ موتاسیون را در کدون ۳۰۶ نشان دادند که نتیجه آ­ن­ها ایجاد سه جایگاه اسیدآمینه­ای متفاوت در ایزوله­های مقاوم به اتامبوتول است .( Plinke C. et al., 2006) این ۵ موتاسیون با ۷۰-۹۰ درصد ایزوله­های مقاوم به اتامبوتول مرتبط است.
۲-۱۴-۵. مقاومت به استرپتومایسین
استرپتومایسین (STR)یک آمینوسیکلیتول گلیکوزید است که به عنوان یک داروی ضد توبرکلوزیس خط اول توسط سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد شده است. این آنتی­بیوتیک با ۱۶s rRNA و پروتئین ریبوزومی S12 (rrs,rpsL) تداخل کرده باعث تغییرات ریبوزومی و در نتیجه مهار سنتز پروتئین­ها می­ شود. اگرچه استرپتومایسین به عنوان یک داروی ضد توبرکلوزیس پیشنهاد شده اما این دارو نسبت به ایزونیازید و ریفامپین تاثیر کمتری بر روی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس دارد. موتاسیون نقطه­ای در ژن­های rrs,rpsL در ۶۵-۶۷ درصد از ایزوله­های مقاوم به استرپتومایسین گزارش شده است .(Paolo M. et al., 2006)
۲-۱۴-۶. فلورو کینولون­ها
فلوروکینولون­ها داروهایی با خاصیت باکتریوسیدی وسیع الطیف می­باشند. داروهای این گروه شامل سپیروفلوکساسین و افلوکساسین می­باشند.
سه مکانیسم سبب مقاومت به فلوروکینولون­ها می­ شود:
۱- جهش درآنزیم DNAجیراز (از دو زیر واحدDNAجیراز B وA تشکیل شده است)
۲- جهش در توپوایزومراز ۴
۳- بیان بیش از حد Efflux Pumpها
در باکتری­ های گرم منفی جهش در DNAجیراز بر جهش توپوایزومراز ۴ غالبیت دارد ولی درباکتری­های گرم مثبت جهش در توپوایزومراز ۴ غالبیت دارد. در مورد مایکوباکتریوم­ها مقاومت به وسیله جهش در ژن DNAجیراز A و بیان Efflux Pumpها صورت می­گیرد و مقاومت به سیپروفلوکساسین سبب مقاومت به سایر فلوروکینولون­ها فقط در اثر جهش در DNAجیراز صورت می­گیرد. در مایکوباکتریوم اسمگماتیس ژن IfrA(یکی از Efflux Pumpها می­باشد) سبب مقاومت به غلظت کم دارو می­ شود ولی در مایکوباکتریوم توبرکولوزیس هنوز مکانیسم خاصی برای مقاومت به غلظت کم فلوروکینولون­ها شناخته نشده است (Tanil K. et al., 2005). البته مشخص شده است که بیان یک پروتئین به نام MFPA که ازخانواده پنتاپپتیدی می­باشد سبب مقاومت به فلوروکینولون­ها می­ شود.
۲-۱۴-۷. آمینوگلیکوزیدها
داروهایی که برای درمان سل از این خانواده می­توان نام برد شامل: کاپرومایسین، کانامایسین و آمیکاسین می­باشند.
این داروها با تاثیر بر زیر واحد ۳۰S ریبوزومی از ترجمه mRNA جلوگیری می­ کنند. مقاومت به کانامایسین سبب مقاومت به کاپرومایسین می­ شود .(Pai, M et al., 2008) یک ژن به نام xlyA شناسایی شده است که یک rRNAمتیل ترانسفراز را کد می­ کند که جهش در آن سبب مقاومت به کاپرومایسین و کانامایسین می شود. این آنزیم سبب مدیفیکاسیون سیتوژن شماره ۱۴۰۹ در r-RNA16s و سیتوزین ۱۹۲۰ در r-RNA23s می­ شود و نشان داده شده است که حذف آن در مقاومت به کانامایسین و کاپرومایسین نقش دارد. همچنین کاپرومایسین از اتصال دو زیر واحد نیز جلوگیری می­ کند و با توجه به اینکه آمینوگلیکوزیدها به صورت هیدروفیلیک می­باشند ولی به راحتی قادر به عبور از دیواره هیدروفوبیک مایکوباکتریوم­ها هستند و کاهش نفوذ­پذیری دیواره مایکوباکتریوم­ها تاثیری بر روی مقاومت آمینوگلیکوزیدها ندارد. این داروها در رده خط دوم برای درمان سل قرار دارند بجز استرپتومایسین که در خط اول درمان قرار دارد و به عنوان جایگزین اتامبوتول در سوشهای مقاوم به اتامبوتول مورد استفاده قرار می­گیرند .(Steingart K. et al., 2007 )
۲-۱۴-۸. سیکلوسرین
این دارو اولین بار توسط Kurosawaدر سال ۱۹۵۲ کشف شد و بر علیه طیف وسیعی از میکروب­ها موثر است و باکتریواستاتیک می­باشد ولی خاصیت ضد مایکوباکتریومی آن بیشتر از سایر باکتری­هاست. این دارو در رده دوم دارویی و درمان سلMDR بکار می­رود. عملکرد آن به این صورت است که با مهار آنزیم د-آلانین راسماز و د-آلانین د-آلانین سنتتاز از سنتز UDP- مورامیل پنتاپپتیل جلوگیری می­ کند و در نتیجه مانع از تشکیل پپتیدوگلیکان می­ شود. مقاومت به این دارو از طریق جهش در ژن alrA که در واقع کد کننده آنزیم د-آلانین راسماز است ایجاد می­ شود (Almeida Da Silva P.E and Juan Palomino C., 2011).
۲-۱۴-۹. پاراآمینوسالیسیلیک
این دارو که به صورت باکتریواستاتیک است در سال ۱۹۴۶ توسط Lehman کشف شد.MIC آن بین ۵-۲ میکروگرم بر میلی­لیتر بوده و فقط بر خانواده مایکوباکتریوم­ها موثر است و بر روی سایر باکتری­ ها بی­تاثیر است. این دارو با پاراآمینوبنزوئیک اسید به صورت آنتاگونیست می­باشد و بر روی باسیل سل موثر است. برای پاراآمینوسالیسیلیک دو مکانیسم عمل درنظر گرفته شده است: ۱-از سنتز اسید فولیک جلوگیری می­ کند. ۲-جلوگیری کننده از جذب آهن است ولی مقاومت دارویی آن تا به حال گزارش نشده است. در برخی از نمونه­های مقاومت به پاراآمینوسالیسیلیک اسید که از بیماران جدا شده است جهش در ژن thyA که تیمیدیلات سنتتاز را کد می­ کند نقش دارد و مشخص شده است که فعالیت آنزیم تیمیدیلات سنتتاز کم شده و از سنتز اسید فولیک تا حدودی جلوگیری می­ شود ولی در اکثر سوش­ها هیچ گونه جهشی دیده نمی­ شود (Almeida Da Silva P.E and Juan Palomino C., 2011).
داروهای خط دوم درمان توبرکلوزیس و خصوصیات مقاومت آن­ها در جدول۲-۲ آورده شده است.
جدول۲-۲: داروهای خط دوم درمان توبرکلوزیس

۸۲/۰

تصمیم گیری

۷۷/۰-۳۵/۰

۰۰۰۱/۰ - ۰۰۱/۰

۷۰/۰

ب) تحلیل عامل تأییدی
همانطور که در نمودار زیر (شکل ۴-۱) نشان می دهد، نتایج تحلیل عامل حاکی از آن است که هر کدام از مضامین سازمان دهنده از روایی بالایی برای تبیین مدل سلامت سازمانی، برخوردارند. به این ترتیب بعد مفهومی با بار عاملی ۳۲/۰، بعد ساختاری با بار عاملی ۵۱/۰ و بعد عملکردی با بار عاملی ۳۸/۰ تبیین کننده مضمون فراگیر پاسخگویی می باشد. همچنین مضمون عاطفی اجتماعی با بار عاملی ۴۳/۰ و مضمون ابزاری نیز با بار عاملی ۵۲/۰ تبیین کننده انسجام سازمانی می باشند. اثربخشی درونی با بار عاملی ۴۰/۰؛ اثربخشی بیرونی با بار عاملی ۶۷/۰ و اثربخشی نهادی نیز با بار عاملی ۳۵/۰ نیز تبیین کننده اثربخشی سازمانی میباشند. همچنین ابعاد تشخیص- جهت گیری با بار عاملی ۳۲/۰؛ سازواری با بار عاملی ۴۱/۰؛ ارتباطات با بار عاملی ۳۱/۰ و تصمیم گیری با بار عاملی ۳۷/۰مفهوم رهبری را تبیین می کنند. نمودار شماره (۴-۱) بار عاملی مضامین سازمان دهنده در مدل سلامت سازمانی را نشان می دهد.

مفهومی
ساختاری
۱۹/۰
۱۲/۰
عاطفی- اجتماعی
۵۶/۰
عملکردی
درونی
بیرونی
نهادی
۳۱/۰
۳۲/۰
تشخیص-جهت گیری
سازواری
ارتباطات
تصمیم گیری
۳۸/۰
۳۲/۰
۱۴/۰
۲۶/۰
۵۱/۰
۵۱/۰
۵۵/۰
۴۰/۰
۴۳/۰
۵۲/۰
۳۵/۰
۶۷/۰
۳۲/۰
۱۹/۰
۱۱/۰
۴۳/۰
۳۱/۰
۴۱/۰
۳۷/۰
Chi-Square= 11/76, df= 27, p-value= 00005/0, RMSEA= 073/0
نمودار ۴-۱: تحلیل عامل مرتبه اول مضامین سازمان دهنده مدل سلامت سازمانی
براساس مقادیر محاسبه شده مضامین سازمان دهنده دارای توان تبیین مضامین فراگیر می‌باشد. براساس جدول شماره ۴- ۳ می‌توان دریافت که با توجه به بالا بودن شاخص های برازش ^[۱۱۰]NFI (شاخص برازش هنجار شده)؛ ^[۱۱۱]SRMR (خطای مجذور میانگین ریشه استاندارد شده)؛ SRMR (باقی مانده میانگین ریشه)؛ ^[۱۱۲]GFI (شاخص نیکویی برازش)؛ ^[۱۱۳]CFI ( شاخص برازش تطبیقی) و ^[۱۱۴]IFI (شاخص برازش افزایش) می‌توان گفت مدل مذکور از برازش مطلوبی برخوردار است.
جدول ۴-۵: برازش تحلیل عامل تاییدی مرتبه اول

۲۷/۶۴

۴۳/۵۴

۸۹/۵۳

مس (میلی گرم در کیلوگرم)

۹۷/۸

۸۸/۸

۰۹/۸

منگنز (میلی گرم در کیلوگرم)

۹۷/۳۳

۱/۲۹

۳۹/۲۵

ید (میلی گرم در کیلوگرم)

۰۲/۰

۰۳/۰

۰۳/۰

کبالت (میلی گرم در کیلوگرم)

۲۳/۰

۲۴/۰

۲۴/۰

اجرای مشخص شده با * در آزمایشگاه نیز اندازه گیری شدند

نمونه برداری نمونه شیر

اطلاعات مربوط به شیر تولیدی گاوهای مورد آزمایش از اطلاعات به دست آمده از تعاونی وحدت که به صورت ماهیانه از گاوداری جمع آوری میشد، به دست آمد. این اطلاعات شامل تولید شیر، درصد چربی و پروتئین شیر و شمارش سلولهای بدنی موجود در شیر و مربوط به ۶ ماه اول شیردهی گاوها بود. برای نرمال سازی شمارش سلولهای بدنی شیر، از اسکور سلولهای بدنی شیر طبق فرمول پیشنهادی علی و شوک در سال ۱۹۸۰ که به صورت زیر بود، استفاده شد [۹].

SCS = Log₂(SCC/100) +3
: اسکور سلولهای بدنی شیرSCS
: لگاریتم در مبنای ۲Log₂
: شمارش سلولهای بدنی شیرSCC

تجزیه آماری داده ها

آزمون آماری مورد استفاده در این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل مورد تجزیه قرار گرفت. جهت مقایسه میانگینها از آزمون توکی استفاده شد. فراسنجه های مورد اندازه گیری در این آزمایش توسط نرم افزار SAS و رویه Mixed تجزیه شد. تجزیه آماری دادههاشامل: دمای رکتوم (به صورت هفتگی)، فراسنجههای خونی (هر دو هفته)، نمره وضعیت بدنی (هر سه هفته) و تولید وترکیب شیر (ماهیانه) و در قالب اندازه گیری های تکرار شده^[۶] و با فرض ساختارماتریس واریانس - کوواریانس بی ساختار ^[۷] مورد بررسی قرار گرفت. اثر وضعیت بدنی و ویتامین به عنوان اثر تیمار (اثر اصلی)، اثر حیوان به عنوان اثر تصادفی، اثر زمان اندازه گیری فراسنجهها به عنوان دوره، اثر تولید شیر دوره قبل و شکم زایش به عنوان متغییر کمکی(کوواریت) در نظر گرفته شد. همچنین سطح معنی داری ۵ درصد (۰۵/۰ P<) در رابطه با کلیه فراسنجه ها در نظر گرفته شد. مدل آماری مورد استفاده در این آزمایش به صورت زیر بود.

µ: میانگین کل
: اثرj امین نمره وضعیت بدنی
: اثر k امین تیمار (مکمل)
: اثر l امین هفته
: اثر k امین شکم زایش حیوان
: اثر مقدار تولید شیر در دوره قبل تحت تاثیر تیمار، شکم و تکرار
: اثر متقابل نمره وضعیت بدنی و مکمل
 :اثر حیوان
: اشتباه تصادفی با میانگین صفر و واریانس ^۲δ
به منظور تجزیه آماری وقوع یا عدم وقوع بیماریها در ماده های آزمایشی از رویه لجستیک (LOG) استفاده شد. مدل آماری مورد استفاده در این آنالیز به صورت زیر بوده و سطح معناداری در این آنالیز نیز ۰۵/۰ > P در نظر گرفته شد.

١-داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی^[۹۴] (NSAIDs) :
این داروها ضد التهاب، ضد درد و ضد تب هستند. اثرات زیان بار آن ها بر روی دستگاه گوارش هنوز یک نگرانی عمده برای انسان ها و حیوانات است. این داروها از طریق مهار آنزیم های ^[۹۵]COX1و COX2^[96] تولید پروستوگلاندین ها(که در حالت طبیعی ماده اولیه مهم برای بدن هستند ) را متوقف می کنند و از این طریق التهاب را کاهش می دهند.

COX1 در بسیاری از بافت ها و از جمله در دستگاه گوارش نقش عمده آن حفاظت از خونرسانی مخاط معده، ترشح بیکربنات و موکوس، در کلیه ها (تنظیم جریان خون کلیوی) و انعقاد خون است، که مهار آن می تواند باعث ایجاد اروژن^[۹۷] واولسر^[۹۸] در دستگاه گوارش شود.
COX2 بطور طبیعی در بسیاری از بافت های بدن وجود ندارد اما به انتقال درد و تسریع درد کمک می کند و غیبت آن از لحاظ نظری برای بدن ضرر بخش نیست. به همین دلیل اگرچه مهار COX1 و COX2 به کاهش درد کمک می کند، اما مهار COX2 از نظر نظری گزینه بهتری است چون اثرات جانبی کمتری دارد.
از جمله این داروها می توان اتودولاک^[۹۹]، دراکوکسیب^[۱۰۰] ، فیروکوکسیب^[۱۰۱]، کارپروفن^[۱۰۲]، ملوکسیکام^[۱۰۳]، آسپرین و… اشاره کرد. که دو داروی جدید دراکوکسیب و فیروکوکسیب اختصاصا آنزیم COX2 را تحت تاثیر قرار می دهند.
٢-واسطه های محافظت کننده کندروسیت ها:
این واسطه ها سنتز ماکرومولکول های کندروسیت را افزایش داده و باعث افزایش سنتز هیالوران بوسیله سینوویوسیت ها می شود و از این طریق باعث مهار التهاب و حذف و جلوگیری از شکل گیری فیبرین^[۱۰۴] ، ترومبین^[۱۰۵] و پلاک در سینوویوم یا عروق زیر استخوان غضروفی می شود. اما هنوز شناخته نشده است که همه این کارها را در یک زمان انجام می دهد یا خیر.
غضروف بوسیله کندروسیت ها ایجاد می شود که با سنتز ماتریکس، به غضروف قدرت کشش و استحکام می- دهد. که این ماتریکس شامل کلاژن(فراهم کردن قدرت) و پروستوگلاندین ها(عمدتا هیالورونیک اسید وگلیکوامینوگلایکان ها ) (فراهم کردن خاصیت فنری) هستند.
ویژگی بیماری دژنراتیو مفصلی^[۱۰۶] (DJD) این است که باعث کاهش مولکول های ماتریکس غضروفی(که پلی سولفات گلیکوامینوگلایکان ها^[۱۰۷](PSGAGs) نامیده می شود) طی روندی آرام و پیشرونده می شود که بدن در صورت فراهم کردن مجدد این ماکرومولکول ها، می تواند استئوارتریت را کاهش دهد یا برگرداند.
٣-هیالورونیک اسید^[۱۰۸](هیالوران ) :
یک گلیکوامینوگلایکان غیر سولفاته^[۱۰۹](GAG) و یک ترکیب مهم در مایع سینوویال است. هیالورونیک اسید تامین کننده ویسکوزیته بوده و مشخص شده است که دارای اثرات ضدالتهابی نیز می باشد و می تواند بصورت موثر باعث کاهش دردهای ناشی از استئوارتریت شود(۶۵و۶۶). استفاده آن در اسب بصورت داخل مفصلی یا داخل رگی است. این ماده به عملکرد مایع سینوویالی از طریق افزایش ویسکوزیته به کاهش التهاب و مهار رادیکال های آزاد کمک می کند(۶۶).
۴-کندرویتین سولفات^[۱۱۰] و گلوکز آمینو سولفات:
مشخص شده است که گلوکز آمینو سولفات علاوه بر تاثیرات ضد التهابی دارای ویژگی محافظت از غضروف نیز می باشد. کندرویتین سولفات یک گلیکوامینوگلایکان برجسته در غضروف مفصلی است. در سگ ها جذب خوراکی ۷۰% است . گلوکز آمینو سولفات نیز دارای نقش بلاک کننده و محافظتی از GAG در غضروف و هیالورونیک اسید در مایع سینوویالی دارد(۴۴).
۵-استاتین:
در مطالعات انجام شده نشان داده شده است که استاتین توانایی مهار پیری کندروسیت های مفصلی را که توسط عامل کاتابولیک و IL-1β القا می شود را داراست. نتایج نشان می دهد که درمان با استاتین از کسب فنوتیپ مرتبط با پیری سلولی جلوگیری می کند. علاوه بر آن استاتین IL-1β را که باعث کاهش طول عمر کشت کندروسیت ها می شود را مهار می کند(۳۲).
٣-۶-٧-٢(درمان جراحی:
جراحی روش درمانی دیگری است که در حالات بسیار شدید و پیشرفته بیماری انجام می گیرد. برخی از مداخلات جراحی مفصل زانو عبارتند از لاواژ و شستشوی مفصل با نرمال سالین، فیوز کردن مفصل^[۱۱۱] برای جلوگیری از حرکت آن، جایگزین کردن مفصل^[۱۱۲]. کلیه درمان های ذکر شده هیچ یک باعث بهبودی کامل بیماری نمی شوند و تنها منجر به تخفیف درد بیمار شده، ضمن اینکه ناتوانی بیمار را برای حرکت به حداقل می رساند.
٨-٢(پلاسمای غنی از پلاکت(PRP):
خون حدودا از ۹۳% گلبول قرمز، ۱% گلبول سفید، ۶% پلاکت وپلاسما تشکیل شده است.
پلاکت ها سلول های خونی هستندکه در مغز استخوان ساخته می شوند. پلاکت ها حاوی موادی هستند که عامل اصلی در فرایند ترمیم و بازسازی بافت ها هستند و به آنها عوامل رشد growth factors گفته می- شود و این مواد داخل کیسه هایی درون پلاکت ها ذخیره می شوند که به آ نها گرانو لهای آلفا گفته می شود. هنگامی که این مواد آزاد می شوند سبب رشد، تکثیر و تمایز سلو لهای مختلف پوستی، بافتی و چربی می- شوند. نتیجه این امر افزایش کلاژن، الاستین، ماده بین سلولی، عروق و در نهایت ضخیم شدن و ترمیم شدن بافت پوستی است. با فعال سازی توسط ترومبین پلاکت ها تغییر شکل می دهند و در بافت های آسیب دیده تجمع می یابند. تعداد پلاکت های نرمال در انسان حدود /ML200000 می باشد.
گرانول آلفا شامل فاکتورهای رشد می باشد که اصلی ترین آنها شامل:

• • transforming growth factor beta (TGF-b)

• • platelet-derived growth factor (PDGF)

• • insulin-like growth factor (IGF)

• • vascular endothelial growth factors (VEGF)

• • epidermal growth factor (EGF)

• • fibroblast growth factor-2 (FGF-2)

• • Transforming growth factor beta(TGFbeta)

در طی التهاب فعال می شود وتنظیم مهاجرت سلولی وتکثیر را تحت تاثیر قرار می دهد وهمانندسازی سلولی را تحریک می کند. سنتز ماتریکس سلولی (مانند کلاژن نوع I) را افزایش می دهد.

• • Vascular endothelial growth factor(VEGF)

فقط بعد از فاز التهابی در بالاترین سطح تولید می شود ومحرک قوی برای عروق سازی می باشد.

• • platelet-derived growth factor (PDGF)

تولید سایر فاکتورهای رشد ، سنتز کلاژن و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمال را تحریک می کند ودر بازسازی بافت نقش دارد. اولین فاکتور رشدی است که در زخم حاضر می شود و ترمیم بافت پیوندی را از طریق تحریک سنتز کلاژن وپروتئین آغاز می کند.

• • epidermal growth factor (EGF) , fibroblast growth factor-2 (FGF-2):

سبب تحریک تکثیر فاکتورهای استئوبلاستیک می شوند.
پلاسمای غنی از پلاکت(PRP) ^[۱۱۳] قسمتی از پلاسما با غلظت غنی از پلاکت ها می باشد. پلاکت ها می توانند در ترمیم بافتی بسیار مؤثر باشند.
استفاده ازPRP روش درمانی نوینی است که تاثیرات معجزه آسایی در درمان آرتروز مفاصل، پارگی رباط ها، پارگی مینیسک های زانو و آسیب های ناشی از انجام حرکات ورزشی به همراه داشته است، به طوری که این روش انقلابی در درمان بیماران اسکلتی- عضلانی و مفاصل به وجود آورده است. PRPیک فرآورده خونی به معنای پلاسمای غنی از پلاکت خود بیمار است که طی فرایند جداسازی به دنبال خونگیری همانند آنچه در آزمایشات چکاپ انجام می شود از بیمار به دست می آید. فکر استفاده از این روش از آنجا به وجود آمد که در آسیب های وارد شده به بدن انسان حضورخود به خودی پلاکت ها و ترشح پروتئین ها و فاکتورهای رشد باعث بهبود آسیب های وارد شده می شود، همانند آنچه باعث جوش خوردن استخوان های شکسته شده و یا باعث بهبود زخم و جراحت و سوختگی می شود(۱۸).
هم اکنون به پشتوانه مطالعات فراوانی که انجام شده تجارب جدیدی از کاربرد این روش در رشته ارتوپدی در جهت رفع مشکلات و درمان بیماری های اسکلتی، عضلانی و مفاصل کسب شده است.
از مزایای استفاده از این روش می توان از بی عارضه بودن کامل این روش، زمان کوتاه دوره نقاهت، هزینه درمانی مناسب و انجام آن در مطب بدون نیاز به اتاق عمل و جراحی نام برد. تابحال تحقیقات مختلفی در استفاده از PRP در سرعت بخشیدن به ترمیم های بافتی همانند تاندونها و لیگامنت ها انجام گرفته ولی در مورد نقش آن در ترمیم استئوآرتریت مطالعات بسیار اندکی انجام شده است(۴۰،۴۱،۷۶و۷۷).
بنابراین هدف از این بررسی ایجاد استئوآرتریت در حیوان مدل خوکچه هندی بصورت یکنواخت و یکسان و درمان کنترل شده در گروه های درمان و کنترل بوسیله PRP خودی می باشد تا تأثیر این نوع روش درمانی بر روی بهبودی مفاصل مبتلا به استئوآرتریت روشن گردد.
فصل سوم
مواد مصرفی و روش کار
الف – مواد مصرفی :
حیوانات مورد استفاده :